Η νέα γενιά ζητά ανοιχτές και σύγχρονες μορφές συμμετοχής

Τοποθέτηση 22χρονης δημοτικής συμβούλου για τον ρόλο της νεολαίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση

Με έντονο προβληματισμό και βαθιά κατανόηση της νέας γενιάς, 22χρονη δημοτική σύμβουλος τοποθετήθηκε για τον θεσμό του Δημοτικού Συμβουλίου Νεολαίας και το πρόγραμμα «Εθνική Πρωτεύουσα Νεολαίας» όπως το βάζει το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, εκφράζοντας την ανάγκη για μια ριζική επαναπροσέγγιση της συμμετοχής των νέων στα κοινά.
Η ίδια τόνισε ότι οι νέοι αποτελούν «ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία διακυβέρνησης ενός δήμου», όμως –όπως επεσήμανε– δεν είναι όλοι ίδιοι.

Δύο διαφορετικοί κόσμοι: Μαθητές και Νέοι Ενήλικες
Οι νέοι, όπως είπε, χωρίζονται σε δύο διακριτές κατηγορίες:
• 15 έως 17 ετών, που φοιτούν στα σχολεία και χρειάζονται μια πρώτη επαφή με τη συλλογικότητα και τη δημοκρατική συμμετοχή.
• 18 ετών και άνω, που ήδη δραστηριοποιούνται σε πανεπιστήμια, στην έρευνα ή στην αγορά εργασίας και διαθέτουν διαφορετικές δεξιότητες, ενδιαφέροντα και ρόλους.

Για την πρώτη ομάδα, «ο στόχος πρέπει να είναι η εισαγωγή στη διαδικασία, η ενίσχυση της εμπιστοσύνης και η καλλιέργεια της συλλογικής συνείδησης».
Η συμμετοχή των μαθητών, υπογράμμισε, δεν πρέπει να είναι «τυπική ή αντιπροσωπευτική», αλλά ανοιχτή και άμεση, ώστε κάθε παιδί να αισθάνεται ότι η φωνή του έχει αποτέλεσμα. «Αν η διαδικασία δεν οδηγεί σε απτά αποτελέσματα», σημείωσε, «τότε τα παιδιά θα την απαξιώσουν πριν καν αρχίσει».

Η δεύτερη ομάδα: οι νέοι της έρευνας, της τεχνολογίας και της καινοτομίας
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στη δεύτερη ομάδα, τους νέους άνω των 18 ετών, τους οποίους χαρακτήρισε «το πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας».
«Οι νέοι που βρίσκονται στην πανεπιστημιακή κοινότητα ή στην αγορά εργασίας διαθέτουν ιδέες, ενέργεια, τεχνογνωσία και όραμα. Είναι αυτοί που μπορούν να συνδέσουν την πόλη με την έρευνα, την καινοτομία και τη βιώσιμη ανάπτυξη», ανέφερε.
Η ίδια πρότεινε οι δήμοι να αξιοποιήσουν τη δυναμική αυτή μέσα από πλατφόρμες Ανοιχτών Δεδομένων (Open Data), όπου οι νέοι θα μπορούν να αναπτύσσουν ερευνητικές εφαρμογές, να προτείνουν λύσεις και να συμμετέχουν σε έργα “Citizen Science” — της λεγόμενης επιστήμης των πολιτών.
«Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος των μελετών που εκπονούν οι ευρωπαϊκές πόλεις προέρχεται από μεταπτυχιακές έρευνες νέων δημοτών τους», είπε χαρακτηριστικά. «Δεν χρειάζονται αιτήσεις και φακέλους, αλλά πρόσβαση σε δεδομένα και προκλήσεις που μπορούν να μετατρέψουν σε πράξη τις ιδέες τους».

Από τα λόγια στην πράξη
Η δημοτική σύμβουλος πρότεινε τη δημιουργία ψηφιακών υποδομών που θα επιτρέπουν τη συμμετοχή των νέων μέσα από τεχνοκρατικά και εφαρμόσιμα έργα — από κοινωνικά και καλλιτεχνικά έως πολεοδομικά και περιβαλλοντικά.
Μάλιστα, πρότεινε ως κίνητρο τη σύνδεση τέτοιων συμμετοχών με συνδρομητικές πλατφόρμες εκπαίδευσης ή λογισμικού, που αποτελούν πολύτιμο αλλά συχνά ακριβό εργαλείο για τη νέα γενιά, ειδικά στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης.

“Το Δημοτικό Συμβούλιο Νέων είναι ένας παρωχημένος θεσμός”
Αναφερόμενη ειδικά στα Δημοτικά Συμβούλια Νέων, δήλωσε ξεκάθαρα ότι πρόκειται για έναν παρωχημένο και αποτυχημένο θεσμό, «περιγέλαστο από τη νεολαία».
«Πέρα από λίγους εκκολαπτόμενους καριερίστες πολιτικούς, κανένας νέος δεν πρόκειται να σπαταλήσει τον χρόνο του σε μια διαδικασία του προηγούμενου αιώνα», υπογράμμισε, χαρακτηρίζοντας τέτοιες πρωτοβουλίες «υποεκπροσωπούμενα όργανα-σφραγίδες που απομακρύνουν αντί να φέρνουν κοντά τους νέους».

“Αν θέλετε να φέρετε τους νέους κοντά στα κοινά…”
«Αποδείξτε πρώτα ότι η ενεργοποίηση των νέων είναι πραγματικός σκοπός και όχι επικοινωνιακό πυροτέχνημα», τόνισε.
«Δείξτε τους αποτελέσματα, χτίστε πλατφόρμες συμμετοχής, δημιουργήστε ψηφιακές διαδικασίες που φέρνουν άμεσο αντίκτυπο. Μόνο τότε, αν οι ίδιοι το ζητήσουν, μπορεί να υπάρξει και θεσμική εκπροσώπηση».
Κλείνοντας, σημείωσε με έμφαση ότι «στην ψηφιακή εποχή, οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί καταργούνται, δεν ιδρύονται».
«Οι νέες μορφές συμμετοχής είναι αμεσοδημοκρατικές, διαφανείς, ανοιχτές και βασισμένες στη συνεργασία και την τεχνολογία — όχι στα συμβούλια του 19ου αιώνα».

Η τοποθέτηση αυτή ανοίγει έναν ευρύτερο διάλογο για τον εκσυγχρονισμό της συμμετοχής των νέων στα κοινά, υπενθυμίζοντας ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση του μέλλοντος δεν χτίζεται με “συμβούλια νέων”, αλλά με εργαλεία, δεδομένα και εμπιστοσύνη στους ίδιους τους νέους πολίτες.

πηγή: myota