Γράφει η Ιωάννα Κυρανάκη
«Ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης,
ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι᾽
ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.»
Η τραγωδία είναι εξ ορισμού απομίμηση σοβαρής και σπουδαίας πράξης, χωρίς
κακέκτυπα, με αρχή, μέση και τέλος, περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων
κάθαρσιν.
Το κουβάρι της υπόθεσης εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια των θεατών
δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου.
H ευσπλαχνία και ο φόβος εισέρχονται στην ψυχή του θεατή,
που εναγωνίως παρακολουθεί το δράμα, την τραγωδία (τράγων ᾠδή).
Η τραγικότητα των ηρώων έγκειται στη σύγκρουση των με τη Μοίρα, τη Θεία Δίκη,
τους άλλους ανθρώπους ακόμη και με τον ίδιο τον εαυτό.
Η ελευθερία και η επιλογή του ανθρώπου, η μοναξιά, ο αγώνας, τα διλήμματα, η συντυχία, τα συναισθήματα και
η δράση μονοπωλούν το περιεχόμενο της τραγωδίας από αρχαιοτάτων χρόνων.
Αυτή άλλωστε είναι και η ίδια η ανθρώπινη φύση κι η εξέλιξή της, από γενέσεως κόσμου.
Ανδρομάχη, Ευριπίδης
