Τους ανεμόμυλους αυτούς τους συναντάμε όπως φεύγουμε από Ρειχέα ή Ρειχιά προς Μολάους, λίγο πριν φθάσουμε στο ύψωμα της διασταύρωσης του κεντρικού δρόμου με αυτόν προς κεραίες, μόλις λίγα μέτρα πιο πάνω, στο αριστερό μας χέρι.
Σύμφωνα με μαρτυρία του Ντίνου Κουλούρη (Ρούση), οι μύλοι αυτοί είναι πολύ παλαιοί, αφού έτσι τους θυμήθηκε κι αυτός από παιδί, όπως είναι σήμερα, αφού ως γνωστόν οι Ρειχιώτες, σύμφωνα με μαρτυρίες, μετά το 1925 εγκατέλειψαν σχεδόν τους μύλους τους και το στάρι το άλεθαν πλέον με βόλια που τα κινούσαν άλογα, όπως περίπου γινόταν και στα λιοτρίβια.
Μάλιστα πολλοί ηλικιωμένοι Γερακιώτες, όπως ο Τάσος Γεωργακόπουλος, μου έχουν εκμυστηρευτεί ότι μέχρι περίπου τα μέσα του 19ου αιώνα (1801 - 1900), όλοι σχεδόν οι Γερακιώτες πήγαιναν στους μύλους της Ρειχιάς για να αλέσουν το στάρι τους, αφού οι τέσσερις συνολικά μύλοι που υπάρχουν στο Γέρακα κατασκευάστηκαν πολύ αργότερα.
Οι μύλοι του "Σομπέτι" ιδιοκτησιακά ανήκαν στο Ρεχιώτη, Λάγγη (Ντρεζίση).
Όμως λίγο πιο πέρα , 1,5 - 2 χλμ περίπου, φεύγοντας από Ρειχιά και πηγαίνοντας για Λαμπόκαμπο (Φρέγκα), πεντακόσια περίπου μέτρα δεξιά πάνω του κεντρικού δρόμου, προς λόφο μεριά, τοποθεσία "Μονοδέντρι" υπάρχουν ακόμη δύο πανομοιότυποι με αυτούς, ιδιοκτησίας τα χρόνια εκείνα Παντελή Σταυράκη, ο ένας μάλιστα εκ των δύο σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση, ενώ ένας πέμπτος βρίσκεται στο βουνό Πούλος .
