ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΜΥΣΤΡΑ 1967
Σύλληψις πύθωνος με… λιόπανο
Για 2η χρονιά ματαιώθηκε , λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού , το Πανηγύρι του Μυστρά , αφήνοντάς μας ένα τεράστιο κενό , αφού το ιστορικό αυτό και παλαιότατο πανηγύρι έχει δεθεί στενά και με τρόπους πολλούς με τη ζωή των Μυστριωτών , των Σπαρτιατών αλλά και των Λακώνων ευρύτερα .
Όλη τη χρονιά , δεν περιμέναμε άλλο , παρά πότε θα ’ρθει το Πανηγύρι του Μυστρά για να πάμε , όσες φορές περισσότερες μπορούσαμε , και να λουστούμε στα φώτα του, να χαθούμε στη γλυκιά βουή του , να περιδιαβάσουμε και να ψωνίσουμε στις παράγκες του , να παίξουμε στο Λούνα Παρκ , να «φοβηθούμε» στο «Γύρο του Θανάτου» , να φάμε καλοψημένη και νόστιμη μπουζοπούλα και να πιούμε κρύα μπίρα και να ξαναγίνουμε παιδιά , αναπολώντας τα πανηγύρια των παιδικών μας χρόνων .
Παλιότερα , στο πανηγύρι του Μυστρά υπήρχε μια τεράστια και αξιοθαύμαστη ποικιλία θεαμάτων , ενώ όλοι σχεδόν οι μπαξέδες του Μυστρά γίνονταν πανέμορφες, δροσερές υπαίθριες ταβέρνες , στις οποίες «ξέδιναν» οι οικογένειες , έχοντας δίπλα τους τα ψώνια του πανηγυριού , τρώγοντας μπουζοπούλα και πίνοντας μπίρες υπό τους ήχους της λατέρνας και των λαϊκών και δημοτικών συγκροτημάτων της εποχής .
Ειδικά , όσον αφορά τα θεάματα του παλαιού πανηγυριού του Μυστρά , οι άνθρωποι της εποχής διασκέδαζαν με ταχυδακτυλουργούς, φακίρηδες , σχοινοβάτες , ακροβάτες , με την «ασώματο κεφαλή» , «με ανθρώπους άνευ χειρών που … έραβαν με τα πόδια» , με θιάσους από πέντε πρόσωπα που έπαιζαν Σαίξπηρ και με τον θρυλικό Γορίλα όπου μια γυναίκα μεταμορφωνόταν (μπροστά στα μάτια των θεατών) σε γορίλα , ο οποίος άνοιγε το κλουβί κι έκανε το τσαντίρι να αδειάζει από τους πανικόβλητους θεατές ενώ το αφεντικό του προσπαθούσε (δήθεν) να τον εμποδίσει φωνάζοντας το θρυλικό : «Πίσω Γορίλα , θα μου κλείσεις το τσαντίρι» !!! Άλλοι έφερναν εκπαιδευμένα ζώα (αρκούδες , μαϊμούδες κ.α.) , που έκαναν διάφορα κόλπα ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούσαν ως θέαμα και άνθρωποι που ξέφευγαν από το φυσιολογικό ( γίγαντες , νάνοι, σιαμαίοι …) καθώς και ζώα με τρία πόδια , δυο κεφάλια κλπ .
Γενικά , όποιος κατείχε κάτι ή μπορούσε να κάνει κάτι που μπορούσε να προξενήσει το ενδιαφέρον των πανηγυριστών ερχότανε στο πανηγύρι του Μυστρά , έστηνε το τσαντίρι ή την παράγκα του , έβαζε απ’ έξω τις ζωγραφιές και τις πινακίδες του και καλούσε δια ζώσης και με φραστικά ευρήματα τον κόσμο να μπει και να απολαύσει το θέαμα , έναντι ενός μικρού τιμήματος .
Ένα από τα θεάματα που κέντριζαν το ενδιαφέρον των πανηγυριστών και ιδιαίτερα των παιδιών ήταν και οι μικροί «ζωολογικοί κήποι» που στήνονταν στο χώρο του πανηγυριού . Μέσα σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους (σε τέντες ή σε βαγόνια) εκθέτονταν (μέσα σε κλουβιά ή σε ενυδρεία και γυάλες) διάφορα άγρια ζώα (λιοντάρια , τίγρεις , λεοπαρδάλεις , κροκόδειλοι , φίδια , πίθηκοι , εξωτικοί σκαντζόχοιροι , σαύρες , κ.α.). Πλήρωνες το εισιτήριο κι απολάμβανες από κοντά (προσπαθώντας να νικήσεις την ανυπόφορη μυρουδιά του χώρου ) άγρια ζώα , τα οποία μόνο σε εξωτικές ταινίες περιπέτειας και σε έργα με τον Ταρζάν είχες δει στον κινηματογράφο .
Υπήρχαν , όμως , φορές που συνέβαιναν και απρόοπτα σ’ αυτούς τους περιφερόμενους «ζωολογικούς κήπους» και το πιο συνηθισμένο ήταν να ξεφύγει κάποιο από τα ζώα .
Ένα τέτοιο περιστατικό συνέβη και στο πανηγύρι του Μυστρά του 1967 , όταν ένα γιγάντιο φίδι , ένας πύθωνας , ξέφυγε από τη γυάλα του και χάθηκε μέσα στο Μυστρά . Οι πανηγυριώτες και οι Μυστριώτες θορυβήθηκαν και ανησύχησαν σφόδρα και οι ιδιοκτήτες του – όσο κι αν έψαξαν - δεν κατάφεραν να τον βρουν κι έφυγαν γι’ αλλού χωρίς τον πύθωνα .
(Να σημειωθεί ότι ο πύθωνας είναι φίδι της Ασίας και της Αφρικής , μπορεί να φτάσει σε μάκρος τα 10 μέτρα και σε βάρος τα 120 κιλά , δεν έχει δηλητήριο , σκοτώνει τη λεία του σφίγγοντάς την με τις δυνατές σπείρες του και την καταπίνει αμάσητη .Έχουν αναφερθεί περιστατικά που εξαφανισμένοι άνθρωποι βρέθηκαν στην κοιλιά κάποιου πύθωνα. )
Τρεις , περίπου , βδομάδες μετά από το πανηγύρι , ένα παιδί από τον Μυστρά , περίτρομο , είδε τον πύθωνα να σέρνεται κοντά στο δρόμο Μυστρά – Παρορείου , ειδοποίησε την Αστυνομία του Μυστρά και οι Αστυνόμοι , μαζί με πολλούς κατοίκους , έσπευσαν στο σημείο , βρήκαν τον πύθωνα , κατάφεραν να τον συλλάβουν και στη συνέχεια ειδοποίησαν τους ιδιοκτήτες του , οι οποίοι ήρθαν και τον παρέλαβαν .
Το συνταρακτικό αυτό περιστατικό το περιέγραψε με την εξαιρετική πέννα του ο δημοσιογράφος Ανδρέας Χιώτης στην εφημερίδα του «ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» , στις 17 Σεπτεμβρίου 1967 , ως ακολούθως :
Συνελήφθη ο πύθων.
Ο πύθων , που είχε διαφύγει εκ του κλωβού του κατά την διάρκειαν της πανηγύρεως του Μυστρά (29-8-1967) , ανεκαλύφθη τυχαίως και συνελήφθη το απόγευμα της 11ης τρέχοντος μηνός .
Το τεράστιον φίδι αντελήφθη ο εκ Μυστρά μαθητής γυμνασίου Χρήστος Αλ. Δημητρακάκης , διερχόμενος με το τρακτέρ του πατρός του , πλησίον της οδού Μυστρά – Παρορείου . Ο πύθων κατήρχετο εκ του βουνού και είχε φθάσει εγγύτατα της οδού .
Ο Δημητρακάκης έσπευσε και ειδοποίησε τον Σταθμόν Χωρ/κής Μυστρά , όργανα του οποίου έσπευσαν μετά κατοίκων της κωμοπόλεως και εύρον τον πύθωνα εις την αυτήν περίπου θέσιν , καθόσον εκ της πείνης είχε πάθει εξάντλησιν και εκινείτο δυσκόλως .
Μετά μίαν ανεπιτυχή πρώτην προσπάθειαν , οι προσδραμόντες έρριψαν επί του τρομερού όφεως ένα λιόπανο και εν συνεχεία τον ηνάγκασαν να εισέλθει εις ένα σακκί με το οποίον τον μετέφεραν εις τον Σταθμόν Χωροφυλακής Μυστρά . Εκεί ετοποθετήθη εντός κάδου και ειδοποιήθησαν οι απωλέσαντες τούτον θηριοδαμασταί , οίτινες τον παρέλαβον ήδη .
Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου το Πανηγύρι του Μυστρά θα επανέλθει στην κανονικότητά του και δεν θα υπάρχει ανάγκη να το ζωντανεύουμε μέσα από παλιές ιστορίες και αναμνήσεις .
Καλό μήνα και καλό Φθινόπωρο σε όλους .
Σπάρτη 1-9-2021
Βαγγέλης Μητράκος
